De eerste indrukken
Door: Laura en Suzanne
13 Juli 2016 | Oeganda, Soroti
Hi all,
Maandagavond zijn wij aangekomen op Entebbe. De vlucht is goed gegaan en alles meegevallen. Zeker gezien het feit we deze bijna gemist hadden. Vanwege groot oponthoud bij de security kwamen we vijf minuten te laat bij de gate aan. We hebben heel hard gerend, minstens tien mensen omver gelopen en zijn voorgelaten bij de paspoortcontrole. Gelukkig mochten we nog instappen (maar vraag niet in welke staat...). De nacht hebben we doorgebracht in een Guesthouse in Entebbe. De volgende ochtend vroeg op voor een lange autorit naar Ngora.
We vertrokken om 08:30 uur na het ontbijt. De planning was om rond 18:00 uur in Ngora te zijn en het is altijd afwachten hoe snel je door Kampala komt. Het verkeer zat mee en we kwamen rond geplande tijd aan. Onderweg was er natuurljk veel te zien. Je zit uren in de auto en komt langs allerlei steden en dorpjes. Werkelijk niets komt overeen met wat wij kennen. Er lopen overal kinderen rond, vaak zonder toezicht. Het verkeer laat je voelen als een zelfmoordterrorist. Niemand kijkt en het gaat alle kanten op. Waar bij ons een kat in de voortuin ligt, zie je hier een set kippen als een bosje rozen vastgeknoopt aan een veel te klein stuur. Op de kop, aan beide kanten. Als de auto even stil staat, grijpen de mensen hun kans en proberen dingen te verkopen. Langs de kant van de weg lopen koeien, kippen en geiten. Heel gewoon. Toen we eenmaal Kampala door waren, verdwenen de huisjes en winkeltjes en reden we het Afrika binnen wat we kennen van TV. Vrouwen met kindjes voor hutjes in het zand. Ze hadden helemaal niets. De omgeving is heel dubbel. De natuur is prachtig en hoe verder je van de stad raakte, hoe mooier het werd. Maar de armoede heerste overal en maakte deel uit van je uitzicht. Dit laat je niet koud. De mensen staarden naar de auto. Zoveel wit en zoveel blond.
's Avonds kwamen we aan in Ngora, waar de dovenschool zit waar Project Soroti aan werkt. De kindjes waren heel vriendelijk en totaal niet verlegen. Communiceren met elkaar als je taal niet spreekt is al lastig, maar het wordt nog een graadje erger als een van beide partijen ook nog doof is. Ach, zwaaien snapt iedereen! Laura heeft een spoedcursus Ugandees gehad en Suus heeft meegedaan met volleybal met de kinderen. Lang konden we niet blijven, het werd al donker.
Vanochtend zijn we doorgetrokken naar Soroti. Hier hebben we een dagje voor onszelf gehad om even bij te komen van twee dagen reizen. Veel indrukken om te verwerken. Het is heel mooi, maar ook verdrietig. Morgen onze eerste dag in het ziekenhuis. Nog meer nieuwe dingen. Spannend!
Ajuus & houdoe!
Maandagavond zijn wij aangekomen op Entebbe. De vlucht is goed gegaan en alles meegevallen. Zeker gezien het feit we deze bijna gemist hadden. Vanwege groot oponthoud bij de security kwamen we vijf minuten te laat bij de gate aan. We hebben heel hard gerend, minstens tien mensen omver gelopen en zijn voorgelaten bij de paspoortcontrole. Gelukkig mochten we nog instappen (maar vraag niet in welke staat...). De nacht hebben we doorgebracht in een Guesthouse in Entebbe. De volgende ochtend vroeg op voor een lange autorit naar Ngora.
We vertrokken om 08:30 uur na het ontbijt. De planning was om rond 18:00 uur in Ngora te zijn en het is altijd afwachten hoe snel je door Kampala komt. Het verkeer zat mee en we kwamen rond geplande tijd aan. Onderweg was er natuurljk veel te zien. Je zit uren in de auto en komt langs allerlei steden en dorpjes. Werkelijk niets komt overeen met wat wij kennen. Er lopen overal kinderen rond, vaak zonder toezicht. Het verkeer laat je voelen als een zelfmoordterrorist. Niemand kijkt en het gaat alle kanten op. Waar bij ons een kat in de voortuin ligt, zie je hier een set kippen als een bosje rozen vastgeknoopt aan een veel te klein stuur. Op de kop, aan beide kanten. Als de auto even stil staat, grijpen de mensen hun kans en proberen dingen te verkopen. Langs de kant van de weg lopen koeien, kippen en geiten. Heel gewoon. Toen we eenmaal Kampala door waren, verdwenen de huisjes en winkeltjes en reden we het Afrika binnen wat we kennen van TV. Vrouwen met kindjes voor hutjes in het zand. Ze hadden helemaal niets. De omgeving is heel dubbel. De natuur is prachtig en hoe verder je van de stad raakte, hoe mooier het werd. Maar de armoede heerste overal en maakte deel uit van je uitzicht. Dit laat je niet koud. De mensen staarden naar de auto. Zoveel wit en zoveel blond.
's Avonds kwamen we aan in Ngora, waar de dovenschool zit waar Project Soroti aan werkt. De kindjes waren heel vriendelijk en totaal niet verlegen. Communiceren met elkaar als je taal niet spreekt is al lastig, maar het wordt nog een graadje erger als een van beide partijen ook nog doof is. Ach, zwaaien snapt iedereen! Laura heeft een spoedcursus Ugandees gehad en Suus heeft meegedaan met volleybal met de kinderen. Lang konden we niet blijven, het werd al donker.
Vanochtend zijn we doorgetrokken naar Soroti. Hier hebben we een dagje voor onszelf gehad om even bij te komen van twee dagen reizen. Veel indrukken om te verwerken. Het is heel mooi, maar ook verdrietig. Morgen onze eerste dag in het ziekenhuis. Nog meer nieuwe dingen. Spannend!
Ajuus & houdoe!
-
13 Juli 2016 - 20:08
Sandy Klaassen :
WoW mooi verslag zeg!! Ga jullie zeker volgen! Veel plezier daar en pas goed op elkaar -
13 Juli 2016 - 21:19
Lisette :
In 2 dagen al veel nieuwe indrukken opgedaan begrijp ik. En morgen een spannende dag voor de boeg, naar het ziekenhuis! Veel succes morgen! X -
14 Juli 2016 - 09:02
Lindajan@live.com:
Geweldig wat jullie onder nemen.
Daar zou ik ook wel eens naar toe willen.
En dan lekker genieten van de ruimte.
En het uitzicht.
jullie maken tocht ook toto om een beetje mee te kijken.
Dan kunnen wij ook een beetje genieten.
van het prachtige landschap daar.
Nu geniet maar.en pas goed op elkaar.
Dat nemen ze zeker niet meer af van je. -
14 Juli 2016 - 10:25
Walter:
Wat leuk om via deze weg op de hoogte te blijven van jullie belevenissen! Het lijkt me heftig zoveel wisselende indrukken op te doen, waarbij de schoonheid van het land een schril contrast vormt met de alom aanwezige armoede. Succes met het "wennen" alles wat jullie komende dagen gaan ondernemen! -
14 Juli 2016 - 10:28
Hennie TR Klaassen:
Wat een mooi verslag, en wat een indrukken, blijf jullie volgen, succes gr Hennie TR Klaassen -
14 Juli 2016 - 14:59
Louis Franssen:
Wat een mooie blog. Ik ga jullie zeker volgen. zo kan ik onze motormuis en haar avonturen op de voet volgen.
Het is erg dapper van jullie om zo'n reis te ondernemen. -
17 Juli 2016 - 22:23
Monique Elizen:
Moedig,dapper en bewonderenswaardig dat jullie dit ervaren
Een bagage voor je verdere leven waarin maar al te duidelijk wordt in wat een rijkdom wij kunnen leven
Respect meiden !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
